پاسخهای من به پرسشهای علیرضا

سلام .

دوست عزیزمان علیرضا پرسشهایی را مطرح کرده اند و از همه ی خوانندگان وبلاگشان خواسته اند که به این پرسشها پاسخ دهند .

کلیت این پرسشها مربوط به ابهامات سیاسی موجود کشور است . اینکه چرا رهبر از ا.ن دفاع می کند و چرا رفسنجانی را می خواهند حذف کنند و آیا جدا اختلافی بین ا.ن و رهبر بوجود آمده یا نه .

به نظر من ا.ن هویتی مستقل از رهبر ندارد . یعنی او را نمی توان با سایر روسای جمهورمان مقایسه کرد . در گذشته ( بغیر از رجایی ) هر کس که رییس جمهور شد شخصیتی در حد رهبر یک جریان سیاسی را داشت . بنی صدر , رفسنجانی و خاتمی و حتی خود خامنه ای . اما ا.ن همانطور که همواره ثابت شده است به هیچ وجه در قواره ی یک چهره ی عادی و رده پایین سیاسی هم نیست چه رسد به ریاست قوه ی مجریه و عالی ترین مقام اجرایی کشوری مثل ایران . همانگونه که بسیاری گفته اند ( از جمله آقای خورشیدی پدر داماد ا.ن ) پروژه ی رییس جمهور شدن وی از سال 81 کلید خورد که به ناگاه شهردار تهران شد و با حمایتهای بی دریغ سپاه تمامی طرحهایی که سالها با کارشکنی های سپاه معلق مانده بود بوسیله ی خود سپاه به پایان رسید و هفته ای یکبار در اتاقش را باز می گذاشت و به تمامی درخواستهای قانونی و غیر قانونی شهروندان پاسخ مثبت می داد و چه و چه تا در انتخابات مرده و بی روح 84 با شرایطی مشکوک رییس جمهور شد . تمامی شرایط موجود حکایت از آن داشت ا.ن دست نشانده ی یک جریان بسیار توانا و تمامیت خواه است . در سالهای بعد به وضوح مشخص شد که این جریان بوسیله ی خود رهبر هدایت می شود و هدفش تضمین قدرت بی پایان رهبر و دور کردن هر تهدیدی از آن است . برای آنکه تا پایان عمر در آرامش و با خیال راحت حکم براند .

در این میانه به ناگاه آقا سید مجتبی هم به این فکر افتاد که می توان از این موقعیت برای موروثی کردن رهبری استفاده کرد پس دست به کار شد . او هم چاره ی کار را در ا.ن می دید . پس هدفها به این شکل تثبیت شدند :

1 ) تثبیت همیشگی رهبری خامنه ای .

2 ) جانشینی پسر دوم وی پس مرگ یا از کار افتادگی او .

3 ) مادام العمر کردن ریاست جمهوری ا.ن تا تضمین کننده ی دستیابی به دو هدف بالا باشد .

حذف رفسنجانی از عرصه ی قدرت هم به همین اهداف بالا باز می گردد . او که زمانی مقتدر ترین فرد ایران محسوب می شد هم اکنون جنگ قدرت را به تمامی به رهبر باخته اما هنوز هم تهدیدی جدی محسوب می شود .

در رابطه با اختلاف میان رهبر و ا.ن من نمی توانم اظهار نظر قاطعی داشته باشم , چون سخت معتقد بودم که جریان مشایی یک نمایش بیش نیست . صرف نظر از آنچه که در این مورد , قبل و بعد از دستور رهبری اتفاق افتاد بروز جنگ قدرت مابین حوزه های مختلف قدرت حتمی است . چون قدرت بسیار وسوسه انگیز و در نتیجه رقابت زا است . اگر دو جناح یا دو حزب باشند رقابت بین آنها خواهد بود . زمانی که مثل امروز یک جناح کلا از صحنه خذف شد آن وقت رقابت به درون جناح حاکم وارد می شود , همانی که در 4 سال گذشته اتفاق افتاد و به حذف جریان اصولگرای مخالف احمدی نژاد از صحنه ی تصمیم گیری و قدرت منجر شد . پس این رقابت که از هر واقعیتی در مورد سیاست واقعی تر است باز هم درونی تر شده و بین همان طیف موافقان ا.ن در خوهد گرفت . خواه امروز باشد , خواه زمانی در آینده .

در رابطه با دستگیری موسوی و خاتمی و شاید هم کروبی باید گفت که به احتمال زیاد این اتفاق خواهد افتاد . نظام در ماههای اخیر ثابت کرده که اعتقادش به نیروی های سرکوب گرش بیش از آن است که مصلحت اندیشی وعاقبت نگری داشته باشد . خیالشان راحت است که با این نیروها اعتراضات را سرکوب و سپس با عوام فریبی های مرسومشان جامعه ار آرام خواهند کرد که به نظر چنداان عملی نمی رسد و فقط شعله ی اعتراضات را فروزان تر و حرکات را خشن تر خواهد کرد .

در مورد آن که چرا روسیه رها نمی کند ایران را باید گفت که تا منافع هست چرا شقایق را رها کنند ؟ هر چه ایران منزوی تر و بحران زده تر شود باجهای سنگین تری به چین و رسیه خواهد داد . پس هستند تا انتهای خط .

انگلستان به دلیل بلوکه کردن 1.6 میلیارد دلار آقا سید مجتبی منفور است .

در رابطه با ابطحی و عطریانفر هم در چند پست گذشته نظراتم را بیان کرده ام .

شاید من در حدی نباشم که بتوانم نظرات درست و منطقی در باب شرایط سیاسی امروز ایران داشته باشم اما دوست داشتم به خواسته ی دوست جدیدم علیرضا عمل کرده باشم .

شما هم نظراتتان را با ما و سایرین در میان بگذارید .

ایمیل من :

ashkan.paarty@gmail.com