زندگی شاد در پشت دیوارهای امنیتی ؟؟

دیروز تولد 40 سالگی علی تاجرنیا نماینده ی سابق مردم مشهد در مجلس به اصطلاح اسلامی بود که هم اکنون در زندان اوین خدا می داند در چه وضعی نگهداری می شود . دیشب خانواده ی علی آقا به همراه خانواده ی سایر زندانیان و جمعی از مردم نترس تر در برابر زندان اوین جمع شده و برای ایشان جشن تولدی ترتیب داده بودند با کیک و موسیقی و کادو و شربت .

4 فرزند علی تاجرنیا خوش بوده اند و خوشحال از روز تولد پدری که فعلا نیست . صاحبان قدرت با خود چه فکر می کنند که چنین مردم را آزار می دهند ؟ آیا حقیقتا مرگی برای این افراد قابل تصور نیست ؟ اگر هست و آنها هم از این دنیا خواهند رفت طول زندگیشان چقدر خواهد بود ؟ آیت اله جنتی و خامنه ای و مصباح یزدی و سایرین به چند سال زندگی دیگر امیدوارند ؟ مگر چقدر دیگر از عمر هر کدام اینها مانده که برای همین چهار صباح این چنین از روی زندگی و خون مردم عبور می کنند تا بر سر قدرت باشند و حکومت کنند و ثروتشان را فزونی بخشند ؟ آیا 3, 4 یا نهایتا 10 سال باقی مانده از عمر بسیار طولانی آیت اله جنتی در موضع قدرت تا این حد به او خوش خواهد گذشت ؟ آیا خامنه ای هم اکنون غرق در لذت زندگی می کند ؟ در پشت دیوارهای قطور با تدابیر شدید امنیتی و در سایه ی نفرت مردم و با دستهای به خون آلوده آنقدر زندگی اینان کامیاب و خوش و فرح بخش است ؟ اگر خامنه ای همچون مهاتما گاندی , مارتین لوتر کینگ , اولاف پالمه , خانم بی نظیر بوتو و بسیاری رهبران مردمی دیگر دلسوز مردم بود و با مردم و در میان مردم زندگی می کرد خوشحال تر و راضی تر نبود ؟ صد البته که همه ی این بزرگان یاد شده و اغلب آنهای دیگر به تیر ترور کشته شدند اما چه باک که عمری را به سربلندی گذراندند و مرگی درخور و شایسته و با عزت و افتخار آنها را برای مردمشان جاودانه کرد و شدند سمبل و نشانه و نمونه برای جوانان نسل بعد کشورشان و دنیا .

در سالهای مبارزه و نخست وزیری دکتر مصدق , دستگاه سلطنت و بعد از کودتای 28 مرداد نزدیکان آیت الله کاشانی بسیاری از عواملشان را به خیابانها ریختند و بر علیه مصدق شعار دادند و اعدام او را خواستند . اما پس از دستگیری و محاکمه و تبعید , پیرمرد خسته و دل شکسته به املاکش رفت و حتی یکی از آن همه راهپیمایان عربده جو و سینه چاک سراغ وی را هم نگرفت تا فریادی بزند و اعتراضی بکند . چه رسد به آن که بخواهد وی را بکشد . چون بد نکرده بود که بد ببیند از مردم .

اما امروز کدامیک از دولتمردان ما که از قضا ادعای محبوبیت بی پایان هم دارند می توانند و جرات آن را دارند که در خیابانها ظاهر شوند ؟

رییس جمهور ما مدعی است 24 میلیون رای آورده و اعتراضات را هم به مزدوران خارجی و خودفروخته ها نسبت می دهد و آنهارا خس و خاشاک می نامد , اما فاصله ی پاستور تا بهارستان را با هلی کوپتر می رود برای مراسم تحلیف . کجا هستند 24 میلیونی که ترا خواستند ؟ مگر تو نبودی که می گفتی با خودروی شخصی ام که مدل دهه ی70 میلادی است بدون تجملات و تشریفات میروم سر کار ؟ چه شد ؟ پژوی 504 شد هلی کوپتر ؟ آیا از وضع موجود راضی و خشنود هستی آقای به اصطلاح رییس جمهور ؟ آیا اوج آمال و آرزوی تو همین حبس در قفس امنیتی بود ؟ 4 سال دیگر که به کار این دستهای پشت پرده نیامدی و از درون قفس امنیتی بیرون گذاشته شدی می خواهی چه کنی ؟

کاش می دانستند . کاش کمی می اندیشیدند . کاش میدیدند و می شنیدند . اما افسوس که قدرت مانند خاک طلای سرزمینهای افسانه ای افراد را ثروت مند می کند اما کوری و کری هم برایشان به ارمغان می آورد .زمانی در می یابند که دیگر دیر است . خیلی دیر .