تحریک به خشونت

سلام

در روزهای اخیر از تمامی قراین و شواهد به وضوح پیداست که نظام از آنچه که ممکن است در روز قدس اتفاق بیافتد به شدت نگران و متوحش است . این مساله که تمامی اعیاد نظام که 30 سال است مایه ی دلخوشی سردمداران آن است تبدیل به عزا شده و یکی یکی لغو و کنسل می شوند بماند کنار.

نکته ی جالب در رفتار نظام برخوردی است که با مسئله ی روز قدس می کند . روز قدس و تمامی شعارهایی که سالهاست در مورد آن و آرمانش و علت برگزاری اش داده می شود شرایطی را ایجاد کرده بود که به هیچ روی نظام نمی تواند آنرا مانند عزاداری مرقد آیت الله خمینی به بهانه ی تعمیرات کنسل کند . از طرفی هم برای برگزاری راه پیمایی که بیست و چندسال است سنگین ترین هزینه های مادی و معنوی را به گرده ی مردم تحمیل کرده نمی توان محدودیت و بگیر و ببندهای امنیتی چندانی پیاده کرد .

راه کار نظام برای مقابله با این تهدید جدید در نوع خود جالب توجه است . از چند روز قبل جو تهدید و ارعاب تقویت شده و روند پلمپ ها وبازداشتها هم گسترده تر شده است .

اسناد دفتر کروبی را می برند و پس از آن اعلام می کنند که ( حالا دیگر ) سندی دال بر هیچ سوء رفتاری وجود ندارد . بازداشت اطرافیان کروبی هم یکی دیگر از این اقدامات عجیب بود . از طرف دیگر مقام عظمای ولایت در میان سخنانش مخالفان را هدف قرار داده و می گوید که مراقب باشید که دشمنان در این راهپیمایی اسباب تفرقه نشوند . تفرقه بد است .

اگر نظام می خواست که شرایط را کنترل کند و اوضاع را به سمت آرامش هدایت کند عرفا نباید دست به چنین حرکاتی می زد . اما می بینیم که اجرای نمایشهای محرکی چون موارد بالا در آستانه ی یک واقعه ی مهم پیچیدگی اوضاع را بیشتر کرده است . به عقیده ی من نظام در تلاش است تا با تحریک خشم مردم آنانرا وادار به خشونت کند تا به بهانه ی لازم برای حذفهای گسترده دست یابد . اتفاقی که در سالهای 61 و 67 هم افتاد و با بهانه ی حرکات مسلحانه و تروریستی مجاهدین خلق , هزاران نفر از کسانی که یا مخالف نظام بودند یا گمان می رفت باشند یا در آینده بشوند را از دم تیغ گذراندند و صدای اعتراض هیچ کس هم بلند نشد . امیدواری نظام این است که امروز هم با تحریک مردم و وقوع چند اتفاق خشونت آمیز دوباره دست به قلع و قمع و نابودی مخالفان بزنند و مجددا قدرت را برای خود بیمه کنند . البته در ماههای اخیر ثابت شد که خشونتی از طرف مردم وجود نداشته و هر چه بوده از طرف مامورین دولتی بوده . اما باز هم باید صبر کرد و دید که این کش و قوس تا کجا پیش خواهد رفت و نیروهای دولتی تا کجا می توانند خودشان از جمعیت معترض جدا بدانند و جان نثار رهبر باقی بمانند .

** معتقدم که به دلیل اینکه تمامی ابزارهای قدرت در دست نیروهای نظام است تنها راه نجات مردم در دوری از خشونت و عدم تفکیک میان خودشان و مردم عادی حاضر در راه پیمایی است . یعنی که سبزها نباید دور هم جمع شوند و گروه تشکیل بدهند . در عین نزدیک هم بودن نباید خودشان را از مردم جدا کنند , به چند دلیل .

این کار باعث می شود که امکان انجام حرکات خشونت بار و دستگیری سبزها کمتر شود . از طرف دیگر اگر که خشونت نیروهای دولتی اتفاق افتاد گریبان همه را می گیرد و آنهایی هم که طرفدار جنبش سبز نیستند از آسیب در امان نخواهند بود تا بدانند که حقیقت نظامی که پیرو اش هستند چیست .

به امید پیروزی و آزادی .