نخبه میری

سلام

امروز شنبه 4 مهرماه از سال نه چندان خوش یمن 88 , استاد بزرگ موسیقی ایران پرویز مشکاتیان را در نیشابور به خاک می سپارند . بهت و ناراحتی که از شنیدن خبر مرگ او مرا فراگرفت توصیف شدنی نیست . چون مدتها با کارهای او و بویژه دو چهارمضراب سنگین و زیبایش در دستگاه سه گاه مانوس بودم و تا حدودی وسعت استعداد و دانش بالا و ذوق بسیارش را می توانستم درک کنم . بویژه احترام من به او چند برابر شد در زمانی که پس از مرگ ایرج بسطامی در یک برنامه ی تلویزیونی در بیان جایگاه هنری مرحوم بسطامی گفت : "من می خواستم مرحوم بسطامی کاری جدید بکند . سبکی جدید بیافریند و خودش باشد . اگر قرار بود همان راه استاد شجریان را ادامه دهد که استاد خودشان در آن جایگاه به کمال بودند . او هم به خوبی خواست مرا درک کرد و با تلاش زیاد سبکی جدید را خلق کرد و بسیار هم موفق بود . " این که جملات آن مرحوم پس از گذشت حدود 6 سال به این وضوح و مو به مو در خاطرم مانده علتش این است که مشکاتیان پس از سالها سابقه ی مشاجره و درگیری و کشاکش خانوادگی با استاد شجریان چنین با انصاف و احترام آنگونه که شایسته ی دو هنرمند بزرگ است یاد کرد . همان روز به پدرم زنگ زدم تا خبراین برنامه را به او بدهم که پبش دستی کرد و گفت : دیدی ؟ دیدی که چطور از استاد شجریان گفت ؟

آنروز مشکاتیان بیش از شجریان و مرحوم بسطامی , خودش را بزرگ کرد . وقتی که از مرحوم استاد قوامی در رابطه با راز پیش رفت در موسیقی پرسیدند پاسخ داد : اخلاق , اخلاق , اخلاق .

مردن امثال مشکاتیان مرگ یک شهروند نیست که آنهم دردناک است . اما ضایعه ای که نبود اساتید و بزرگان هر رشته به جامعه وارد می کند بیش از مرگ یک شخص است . مشکاتیان با توجه به سن کمش می توانست تا سالهای سال منشا اثر باشد . اگر شرایط ناگوار حاکم بر جامعه امثال او را با انواع ناراحتی ها و مشکلات و پریشانی های روانی به کنجی نراند . مشکاتیان به شدت افسرده بود . در خبر خبرگزاری ایرنا آمده بود که مشکاتیان ریاست یک گروه موسیقی را بر عهده داشت که به علت کم کاری او از هم پاشید . کم کاری او آیا از تنبلی ناشی می شد و یا از موسیقی دلزده شده بود ؟

آیا دلیلی جز شرایط پلید حاکم بر اجتماعی ناسالم می تواند هنرمند بزرگی چون مشکاتیان را خانه نشین و عزلت گزین کند ؟

در کنار نابودی تمامی سرمایه های مادی و خدادادی همچون نفت و گاز و معادن و منابع طبیعی و از بین رفتن تمامی اندوخته های سالهای قبل و رفتن آبرویمان در سطح دنیا و تاراج تمامی افتخارات گذشته و دزدیده شدن نام شعرا و دانشمندان سالهای قبلمان توسط کشورهای همسایه و عربی شدن خلیج فارسمان و ... باید شاهد از دست رفتن بزرگان و اساتید رشته های مختلفمان هم باشیم که از فرط بی اعتنایی و محدودیت و فشارهای گوناگون یکی پس از دیگری از سطح جامعه محو شده ویکی یکی از میانمان می روند .

خدا به دادمان برسد انشااله . وگرنه ... .

تصنیف "وطن من" از ساخته های پرویز مشکاتیان با آواز مرحوم ایرج بسطامی و شعری از ملک الشعرای بهار ( اگر اشتباه نکنم ) را که بسیار مناسب حال و روز امروزمان است از این آدرس دانلود کنید . (حجم 1.3 مگابایت )

وطن من