اوباما و بقای دولت ایران

سلام

در خبرها داشتیم که اوباما پیشنهاد داده که به جای 12 میلیارد دلار دارایی های بلوکه شده ی ایران در آمریکا 16 فروند ایرباس نو و مدرن به ایران واگذار شود تا بحث طلب ایران از آمریکا به پایان رسد و گشایش دری باشد برای آغاز مذاکرات .

از طرف دیگر با توجه به ابهامات بسیار زیاد موجود در بسته ی پیشنهادی ایران و مشخص نکردن تکلیف برنامه ی هسته ای پیش بینی می شد که این بسته هم گره ای از کار فروبسته ی دولت ایران و جهان باز نکند که برخلاف همه ی این گمانه زنی ها دولت آمریکا شتاب زده اعلام کرد با همین بسته هم حاضر است که با ایران مذاکره کند .

شتاب و دستپاچگی آمریکا که به هر بهانه و ترتیبی که شده می خواهد دولت ایران را پای میز مذاکره بکشاند نشانه های خوبی برای ما مردم به جان آمده از استبداد نظام حکومتی ایران ندارد .

آنطوری که از شواهد بر می آید نگرانی های بوجود آمده از راهپیمایی روز قدس و تصمیم طرفداران جنبش سبز مبنی بر حضور گسترده در آن , نه فقط دامن مسوولان داخلی و رهبر , بلکه دامن تمامی حامیان خارجی آنها را هم گرفته است .

در این که نظام جمهوری اسلامی و مسوولان افراطی اش بهتر از هر کس دیگری منافع قدرتهای بزرگ را تامین می کنند هیچ شکی نیست . بارها و بارها این امر ثابت شده و نیازی به ذکر مثال و مصداق نیست . ( اینکه گفتم افراطی به این دلیل بود که فرد میانه رو و خردگرایی همچون خاتمی نشان داد که منافع مردم ایران را بیشتر از سایرین تامین می کند )

حال به نظر می رسد که گفته ی یکی از دوستان وبلاگ نویس که پس از انتخاب اوباما در مقاله ای گفته بود : "او با ما نیست" به تحقق پیوسته استه با یک تغییر جزیی .

این دوست عزیز تحلیل کرده بود در طول سالهای پس از جنگ جهانی دوم هرگز رابطه ی مناسبی بین رییس جمهورهای دموکرات آمریکا و دولت ایران وجود نداشته و دلایل کافی هم برای اثبات ادعایش آورده بود , از جمله این که در دوره ی کارتر , عضو حزب دموکرات , شاه ایران سرنگون شد و وزارت امور خارجه ی دولت او بود که بیشترین حمایت را از انقلابیون به عمل آورد و در انتها نتیجه گرفته بود که چون اوباما هم دموکرات است پس با دولت استبدادی ایران رابطه ی خوبی نخواهد داشت و " او با ما نیست " .

گفته ی این دوست عزیز با تغییری جزیی به وقوع پیوسته و آن تغییر این است : اوباما با ما مردم ایران نیست . بلکه در جهت منافع کشور متبوع خود با دولت ایران هست . دستپاچگی کامل او در دعوت هرچه سریع تر دولت ایران به مذاکره و امتیازات دور از ذهنی که حاضر است در این راه بدهد نشان از آن دارد که ابدا نمی خواهد سرنگونی یا تغییرات گسترده و احتمالا دموکراتیک در ایران را ببیند . برخلاف مسوولان کوتاه فکر دولت ایران او خطر نارضایتی گسترده ی مردم و برخوردهای خشونت بار را به خوبی می داند و برای آنکه جلوی اتفاقات احتمالی آینده را بگیرد سریعا دست به کار شده و حتی از غرور خود و دولتش خرج می کند تا به هر ترتیبی شده این طفل شیطان و نا آرام را پای میز بکشاند و با زیر بال و پر گرفتنش جلوی سقوطش را بگیرد .

این می تواند برای همه ی آن دوستانی که چشمشان و امیدشان به مداخله ی آمریکا بود نقطه ی روشنگری باشد که بدانند دولت آمریکا فقط ادعای برقراری عدالت در دنیا را دارد . چون در تعریف یک نظام دموکراتیک آمده است که : "دولت دوکراتیک فقط و فقط یک وظیفه دارد و آن عمل به خواست مردمش است ."

یعنی اینکه دولت آمریکا فقط در برابر منافع مردم آمریکا مسوول است و بس . اگر این منافع اقتضا بکند هواپیمای مسافربری ایران را در آسمان خلیج فارس هدف دو موشک پیاپی قرار می دهند ( پرواز 655 ایران ایر ) و اگر اقتضا کند به عراق و افغانستان و ویتنام و پاناما و کوبا و هر جای دیگری لشکر می کشند و اگر هم لازم باشد ژست انسان دوستی و صلح طلبی می گیرند . به هرحال سرنخ همه ی این اقدامات و تصمیمات در منافع داخلی آنهاست و در مورد ما هم متاسفانه اراده ی آنها گویا بر حفظ همین نظام و دولت استوار شده است .

اگر کشور ما تغییر می خواهد فقط کار خودمان است نه هیچ کس دیگر . در همان دوره ای که آنگلا مرکل شدید ترین اعتراضات را به سرکوب مردم در خیابانهای شهرهای ایران می کرد نیروهای امنیتی با وسایل خریداری شده از آلمان مردم را مصدوم و مضروب می کردند .

پس هم وطن بدان که : " کس نخارد پشت من , جز ناخن انگشت من " دستت را به زانوی خودت بگیر و برخیز .