خلعت جدید برای سردار نقدی

سلام

سمت جدید سردار نقدی مبارک باد .

ایشان که در جریان نبرد با دولت خاتمی رشادتها از خودش نشان داده بود چنان افراط کرده بود که دیگر همفکرانش هم نمی توانستند از او حمایت کنند در شرایط بحرانی فعلی مجددا به کار فراخوانده شد تا از تجربیات ارزنده و سوابق درخشانش به خوبی استفاده شود . گویا بسیج در اعتراضات پس از انتخابات آنطوری که مقام عظمای ولایت دوست داشته اند قاطع و کوبنده و کشنده ظاهر نشده و با آمدن سردار نقدی قرار است این روح به بسیج تزریق شود .

نکته ی جالب در این انتصاب نمایش شمشیر در روی لباس است . نظام می خواهد به مردم نشان دهد که به هیچ عنوان به دنبال حل مسالمت آمیز بحران و پایان مشکلات نیست و می خواهد همه بدانند که تنها چیزی که در ایران حکومت می کند زور است و بس . به قول مرحوم مشیری : زبان آتش .

گویا توهم قدرت بسیار فراتر از حد تصور در میان مسوولان رده بالای کشور ریشه دوانده . همه ی حرکات اینها نشانگر آن است که کشور صرفا با تکیه به نیروی سپاه و بسیج اداره خواهد شد و هیچ بویی از بهبود اوضاع معیشتی مردم و مدیریت کشور هم به مشام نمی رسد .

شخصا احساس می کنم که نظام تصمیم گرفته که در کنار توافق با آمریکا با حرکات تحریک آمیزی نظیر انتصاب سردار نقدی یکبار برای همیشه از شر همه ی مخالفان خلاص شود .

همانگونه که در سال 67 پس از توافق با قدرتهای بزرگ برای پایان جنگ با عراق مجوز برخورد با مخالفان را گرفتند و در عرض چند روز هزاران مجاهد یا متهم به مجاهد بودن را در زندانهای سراسر کشور از دم تیغ گذراندند .

امروز هم تئوری حاکمیت این است که هم اکنون که در آستانه توافق نهایی و برقراری رابطه با آمریکا هستیم می توانیم به عنوان امتیاز از آنها مجوز برخورد با مخالفان را گرفته و مجددا برای 20 سال خودمان را بیمه کنیم . پس از این 20 سال هم رهبر عوض شده و رهبر جدید باید خودش تدبیر بقا را بکند .

شاید همه چیز به همین منوال پیش برود و برنامه ریزی های نظام همگی محقق شده و به بار بنشینند , اما شرایط امروز با شرایط آن روزگار یک تفاوت اساسی دارد . دنیای امروز دیگر دنیای بسته ی سال 67 نیست که مردم فقط روزی 6 ساعت شبکه ی 1 و 5.5 ساعت شبکه ی 2 سیما را به عنوان تنها منبع خبری و اطلاعاتی و سرگرمی خود داشته باشند و آگاهی شان منحصر به گفته های تلویزیون و شایعات باشد .

از طرفی در سال 67 حکومت با گروهی به نام مجاهدین خلق طرف بود که از همه نظر در اقلیت قرار داشتند و پس از سالها درگیریهای خیابانی و ترور و بمب گزاری و انفجار و چه و چه مطلقا منفور مردم بودند . کسانی که صرفا به دنبال قدرت سیاسی بوده و حکومت را از آن خود می دانستند .

اما امروز مردمی به جان آمده از سختی ها و فشارهای زندگی , نابودی همه ی بنیان های اجتماعی و اقتصادی و سیاسی , تحقیر و توهین مداوم و نداشتن هیچ چشم انداز روشنی برای زندگی خود و فرزندانشان هستند که بدون هیچ خشونتی به دولت اعتراض می کنند .

دیگر نمی توان اینها را از دم تیغ گذراند و برای مردم قصه هایی از خطرناک بودن این جماعت گفت . چون اینها خود مردم هستند . امروز اگر نظام پارازیت های مرگ بار بر فضای شهر می پراکند بسیجی و غیر بسیجی همه با هم در خطر سرطان قرار خواهند گرفت . اگر سردار نقدی و ابواب جمعی اش بخواهند مردم را قلع و قمع کنند پسر عموها و برادران و دوستان و همسایه های خودشان را هدف قرار داده اند .

درست است که نظام برای حفظ قدرتش تا آخرین لحظه مقاومت خواهد کرد , اما کارش هم بسیار دشوار تر از سال 67 خواهد بود و نهایتا تعداد مردم از تعداد گلوله های آنها بیشتر خواهد بود .